میگفت یه فیلمی بود که توش همه ی آدمها یه ساعت مچی رو مچشون داشتن که شمارش معکوس دقیق عمرشون رو به سال، ماه، روز، دقیقه و ثانیه روش میدیدن و هر بار با کوچکترین کار خوبی که انجام میدادن به عمرشون اضافه میشد! مثلا پیرمردی رو از خیابون میگذروندن و به ساعتشون نگاه می کردن که چقدر به زمانشون اضافه شده...

هیجان زده شدم و گفتم: " اگه اونطور بود دنیا گلستان میشد... همه مهربون میشدن"

ولی در کسری از ثانیه این گلستان در نگاهم پوچ شد!

 

اون فقط یه "معامله" ست... نه مهربونی خالص...

جدا از اون... اونجوری زندگی احتمالا خسته کننده تر از الآن میشد! شاید بهتر و هیجان انگیزتر باشه که بخشهایی از زندگی از اختیار و قدرت ما خارج باشه... مثل "زمان دقیق مرگ"!